بسم الله الرحمن الرحیم

قصد بازگشایی و از نو نوشته شدن این صفحه اگر چه نبود اما مثل قصد سکوت و تحملی که ترک شد، تعطیلی اینجا هم شاید بهتر است ترک شود. از قدمهای عزیزانی که رد حضورشان در این مدت روی آمارگیر وبلاگ برجای مانده بابت تعطیلی عذر خواه و بابت لطف و قدمشان ممنون.

چه این جا و چه ادرس های صفر و یک دیگر ، خدا می داند چند بار صفحه ی یادداشت شان را گشودم که بنویسم و باز منصرف شدم ، نه از بابت ترس از سرنوشت آنها که به خاطر گفتن حقیقت به دشمنی محکوم شدند و "دشمن" "آزاد " بود و نظاره گر محکومیت سربازان انقلاب، از نگرانی انتقاد و اعتراضی که به نفع اجنبی و مزدور اجنبی باشد تا به نفع این ملت ، و به این اطمینان که صاحبان اصلی انقلاب و صاحبشان ، هوای انقلاب را دارند.

اما اینبار مطلبی که "آرمان شهر" برای رئیس جمهور نوشته بود، آنقدر قدرت داشت که اینبار نوشته ام به انتشار و ارسال بکشد و کنار نکشم...و البته این که " بچه های هشتاد و چهاری هنوز هستند." واضح و آشکار بود حتی اگر اینبار هم یکی مثل من نمی نوشت و نمی گفت

و حالا که نظر آقا و ولی امر خود را دقیق تر و صریح تر در مورد گفتن و نگفتن و چگونگی انتقادات مان و در مورد انتقادات وبلاگ نویسان و اتفاقات اخیر ، در همین دیدار جدید دانشجویان با ایشان می دانم +++

و هنگامی که ظلم بر خادم ملت را بیشتر از همیشه میبینم، این  که  ناآگاهی ها و ناگفته ها، به برنامه ریزیهایی که برای تخریب سرباز ولایی منتخب ملت صورت گرفته ، کمک می کند را می فهمم

سکوت جایز نیست.

 

نگاه امیدوار مظلومان دنیا به انقلاب ماست. ما با تمام آنچه به ما داده، پاسدار انقلاب اسلامی مان هستیم.

کلمات کلیدی :